Rozdział 1.

"Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż

leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami 

i wewnętrznym głosem, którym żegnamy 

lub przeklinamy mijający dzień"

Jonathan Carroll.    

Mija kolejna godzina, a ja leżę, leżę i spójrzcie nadal leżę. Nie mam ochoty na nic, a zwłaszcza na jakieś bezsensowne, krajoznawcze spacery po Londynie w jego towarzystwie. 

Albo jest świetnym aktorem, albo ... No właśnie nie ma żadnego albo. Umie po prostu świetnie grać. Mam 17 lat, a dopiero kilka dni temu przekonałam się, że mój ojciec jest świetnym aktorem i oszustem. Gdyby były nagrody w tej kategorii na pewno zdobył by pierwsze miejsce. 

-Diana! Jesteś gotowa?! - usłyszałam wołanie z dołu. 

-Nie i nie będę. Już powiedziałam, że nigdzie z wami nie idę-krzyknęłam i przewróciłam się na drugi bok na łóżku. 

Po chwili usłyszałam odgłosy kroków, które ucichły właśnie w moim pokoju. 

-Ubieraj się młoda damo i to w tej chwili. Jest już 17:30spóźnimy się-powiedział ostrym głosem mój rodziciel. 

-Spóźnimy? Ale gdzie, przecież mamy tylko zwiedzać. 

-To niespodzianka. Ubieraj się i za 5 minut widzę cię na dole rozumiesz?

-Nie chcę żadnych niespodzianek, a tym bardziej od ciebie-krzyknęłam.

-Nie tym tonem. 

-Bo co? Uderzysz mnie? Wyjdź stąd, bo muszę się ubrać. Nie chcę mamie zrobić przykrości. 

Po chwili zostałam sama w pokoju. Podeszłam do szafy z ubraniami i wyciągnęłam czarne leginsy i niebieską tunikę z dłuższymi rękawami. Jesień nie jest ciepłą porą roku, a wolę nie ryzykować chorobą, chociaż może to by było dobre rozwiązanie i nie musiała bym nigdzie iść z tym okropnym bucem. 

Nie spiesząc się zeszłam na dół i przed wyjściem założyłam botki i jesienny płaszcz, a na głowę czapkę smerfa. Czemu smerfa ? Bo tak mi się do niej upodabnia. 

-Możemy już iść?-zapytał ojciec. 

-Tak chodźmy mamo-powiedziałam zupełnie ignorując tatę i wychodząc z domu. 

Myślałam, że pójdziemy na pieszo, jednak myliłam się, bo na podjeździe stała taksówka. Wsiedliśmy do niej, jednak po niespełna 10 minutach musieliśmy wyciąść z ciepłego samochodu. Nie byłam zbytnio tym zadowolona, ale przecież muszę udawać grzeczną i posłuszną. Nie wiem jak długo zdołam ukrywać, że tata zdradza mamę. 

Jest teraz taka szczęśliwa, a jak jej to powiem to zapewne się załamie. Ze względu na nią powstrzymuję się przed ujawnieniem tego. 

Z zamyślenia wyrwało mnie szarpnięcie, a raczej można powiedzieć, że odbicie, bo uderzyłam niechcący ramieniem jakiegoś chłopaka. 
-Przepraszam-powiedziałam, a on tylko się uśmiechnął i wyminął mnie idąc dalej. 
Zatrzymaliśmy się przed restauracją, do której po chwiki weszliśmy. 
-I to ta niespodzianka?-zapytałam sarkastycznie. 
-Część jej. Muszę wam coś powiedzieć, ale to za chwilę. Zamówcie sobie co chcecie.powiedział i podał nam kelner menu. 
Po dłuższej chwili złożyliśmy zamówienia. Ja wzięłam wodę i sałatkę z kurczaka. Mama to samo co ja, a ojciec golonkę w piwie. 
-Kochanie powiedz w końcu co to za niespodzianka-powiedziała mama. 
-Dostałem awans.
-To świetna nowina. Będziemy mogli sobie na więcej pozwolić-ponownie powiedziała. 
-Tak, ale jest też zła wiadomość...

______________________________

Jak podoba się wam rozdział pierwszy?

Co do złej wiadomości to w następnym. 

Czekam na wasze opinie, bo nie wiem czy mam dalej pisać, czy też nie.