Rozdział 4.

"Wszystkie ludzkie uczucia stają się 

malutkie, gdy patrzy się na nie

z dystansu." 

Paulo Coelho                            

Po wejściu do domu ujrzałam siedzącego na kanapie ojca z głową schowaną w dłoniach. 

-Mamo-zawołałam zawieszając na wieszaku płaszcz. 

-Nie ma jej-usłyszałam w odpowiedzi, jednak wcale nie prosiłam go o to. Nie chcę go słuchać, a najlepiej też widzieć. Niech zniknie. 

-Nie ma jej od wczoraj. Nie wiem gdzie jest-powiedział.

-Co proszę?! I mówisz to tak spokojnie ?

-Z kim wróciłaś? Co to za chłopak?

-Nie muszę ci się tłumaczyć. 

-Jesteś moją córką i musisz-podniósł głos spoglądając na mnie. 

-Przestań. Od wczoraj nie ma mamy, a ty masz to w dupie. Bardziej cię interesuje kto mnie przywiózł. Nic mi się nie stało, a nie wiadomo co z mamą. 

-Martwię się o nią i o ciebie-powiedział. 

-Właśnie widzę. Dbasz o swój interes. 

-Nie mów tak. 

-A jak? Szukałeś jej chociaż?

-Dzwoniłem, ale nie odbiera. Myślałem, że może chce wszystko sobie przemyśleć-tłumaczył się. 

Pokręciłam tylko głową i zaczęłam się ubierać ponownie do wyjścia. 

W tym momencie żałuję, że nie wzięłam numeru od Zayna, może on by mi pomógł i nie zostawił z tym samej. 

Wyciągnęłam z kieszeni spodni telefon i zauważyłam, że mam nieodebrane połączenie i to aż pięć. 

-Cholera-szepnęłam i nacisnęłam zieloną słuchawkę chcąc oddzwonić pod ten numer. 

Po trzech sygnałam usłyszałam w słuchawce przyjemny głos kobiety. Jak się okazało przyjaciółka mojej mamy. Jest u niej. 

Podała mi adres, który dokładnie zakodowałam sobie w głowie. 

-Dziękuję. Niedługo będę-powiedziałam i rozłączyłam się chowając urządzenie, z którego dzwoniłam do kieszeni. 

-Gdzie się wybierasz?-zapytał ojciec. 

-Po osobę, którą w przeciwieństwie do ciebie kocham. Powinieneś się stąd wynieść-powiedziałam i wybiegłam, mimo że jeszcze coś za mną krzyczał. 

. ~ OCZAMI DANIELA ~ . 

Co ja narobiłem. Jak ja mogłem zniszczyć naszą rodzinę. 

Córka i żona mnie nienawidzą. Jestem głupcem. 

Diana ma racje z tym, że powinienem się wynieść. 

Szybko poszedłem do sypialni i wyciągnąłem torbę pakując do niej swoje rzeczy. 

Co ja w ogóle sobie myślałem. Wiedziałem, że prędzej czy później to się wyda, że będę musiał wybrać. Nie będę kłamał, ale Maria jest dla mnie ważna, może nawet ważniejsza niż moja własna żona. Nie sądziłem, że kiedyś to powiem, a co dopiero pomyślę, ale stało się. 

Wziąłem do ręki kartkę i długopis, a potem napisałem krótką wiadomość dla żony i córki. 

Pozostawiłem go na stole w kuchni i wyszedłem jadąc chwilę później do hotelu. 

. ~ OCZAMI DIANY ~ .  

Długo mi zajęło trafienie pod podany adres. Nie czuję już nóg, ale kocham moją rodzicielkę i nie mogłam jej tak zostawić. Usiadłam w końcu na wielkiej, miękkiej kanapie przyglądając się mamie. Jej przyjaciółka opowiedziała mi, że wczoraj się upiła. Po raz pierwszy widziałam ją w takim stanie. Podkrążone oczy, resztki wczorajszego makijażu i zmęczony wyraz twarzy. Płakała, jestem tego pewna i to nie raz. 

-Mamo-powiedziałam czując jak załamuje mi się głos. 

-Długo o tym wiedziałaś?-zadała mi pytanie. 

-Od kilku tygodni. 

-Dlaczego mi nie powiedziałaś?

-Nie chciałam byś cierpiała. Wiem, że kochasz tatę. Byłaś taka szczęśliwa. 

-Więc dlaczego wczoraj nagle powiedziałaś?

-Kiedy powiedział, że dostał awans i musi jechać do Polski wybuchłam, bo ta kobieta jest z Polski. Ma polskie imię. 

-Wiesz kto to?-zadawała kolejne pytania, a ja musiałam odpowiedzieć. 

-Nie. Wiem tylko, że to niejaka Maria-wyznałam prawdę i ze łzami w oczach chwyciłam ją za dłoń. 

-Mamo przepraszam. 

-Kochanie, ty nie masz za co przepraszać-powiedziała i mnie mocno przytuliła. 

-Kazałam mu się wynosić. Wróć ze mną do domu. 

-Córeczko...

-Proszę-szepnęłam. 

-Dobrze chodźmy. 

-Najpierw napijmy się herbaty. Zaraz przyjdzie mój siostrzeniec. Poznasz go Diano. Twoją mamę już zna. Tyle o tobie opowiadała, że chce cię też poznać-powiedziała kobieta. 

Wraz z mamą zgodziłyśmy się z Margaret i zostałyśmy na herbacie, którą postawiła na małym drewnianym stoliku. Była bardzo miła. Dziwie się, że nie znałam tej przyjaciółki mamy. Jest naprawdę fajna. 

Pijąc herbatę usłyszałyśmy dzwonek do drzwi, a po chwili do salonu weszła Margaret ze swoim siostrzeńcem. 

Niemal padłam z wrażenia widząc kto to. 

_____________________________

Jak myślicie kto to? 

A w ogóle podoba wam się? 

Czekam na opinię .xx 

CZYTASZ=ZOSTAW ŚLAD