Rozdział 2.

Czasami najprościej jest okłamać,
niż wyznać prawdę. 

-Tak, ale jest też zła wiadomość. Będę musiał wrócić do Polski na trzy miesiące, a potem od czasu do czasu też będę musiał wyjeżdżać. 

-Gdzie proszę?-zapytałam wbijając widelec w kawałek kurczaka. 

Byłam wściekła. Czemu akurat do Polski, gdzie mieszka jego kochanka. 

Założę się, że nie ma żadnego awansu. 

-Wiem, że to dla was te trudne, ale nie mogłem odmówić, bo...

-Bo wolisz swoją kochankę niż rodzinę-krzyknęłam. Nie umiałam już wytrzymać. Miałam tego dosyć. Może i zraniłam mamę, ale kiedyś i tak musiałam to zrobić. 

-Co ty wygadujesz młoda damo? Nie tym tonem-powiedział Daniel, bo tak miał na imię mój ojciec. 

-Nie masz prawa mnie pouczać. Wiem wszystko. Zdradzasz mamę od dłuższego czasu. Zapewne tego cholernego awansu tez nie masz. Chcesz jechać do niej. 

-To brednie-krzyknął. Widziałam, że teraz inni goście patrzą się na nas i przysłuchuje wszystkiemu. 

-Nie masz odwagi się przyznać tchórzu. Od dzisiaj nie nazywasz się moim ojcem-krzyknęłam i wybiegłam jak oparzona z restauracji. 

Na zewnątrz panował już mrok, ale nie interesowało mnie to teraz. Chciałam po prostu być z dala od niego. po kilkuminutowym biegu znalazłam się w parku. Usiadłam na ławce przy drzewie i wyciągnęłam paczkę papierosów. Czułam, że moje oczy robią się mokre. 

-Nie powinnaś palić-usłyszałam za sobą męski głos i odwróciłam się do tyłu. Ujrzałam tego samego chłopaka, na którego wpadłam niedawno. 

-To chyba nie twoja sprawa. Nie znasz mnie-warknęłam i włożyłam papierosa do ust. Chciałam go zapalić, kiedy nagle chłopak wyciągnął mi go z ust. 

-Ej oddaj-powiedziałam i wstałam podchodząc do niego. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, że znam tego chłopaka. To Zayn Malik z mojego ulubionego zespołu. Ich piosenki zawsze poprawiają mi humor. Uśmiechnął się do mnie ukazując rząd białych zębów i wyciągnął do mnie dłoń, którą ujęłam. 

-Jestem Zayn. 

-Wiem. Lubię wasz zespół-powiedziałam. 

-To bardzo miłe. A ty jak się nazywasz? 

-Diana Emily Donovan. Po prostu Diana. 

-Miło mi cię poznać Diano.

-A mnie ciebie Zayn, ale czy mogę odzyskać swojego papierosa?-zapytałam. 
-Uwierz mi, nie warto. Nie zaczynaj palić kiedy masz problem. 
-A skąd ty niby wiesz, że mam problem?
-A nie masz?-zapytał. 
Cholera nie dość, że przystojny to jeszcze spostrzegawczy. Westchnęłam i usiadłam na ławce. Miał racje. Papierosy czy alkohol nie zlikwidują problemu, tylko złagodzą go na jakiś czas. 
-Szkoda gadać-powiedziałam cicho. 
-Czyli to coś poważnego. Może uda mi się jakoś pomóc. 
-Zayn gdyby to było takie proste to już dawno zgłosiła bym się do pierwszej napotkanej osoby na ulicy-odpowiedziałam i spojrzałam w jego czekoladowe tęczówki. 
-Jestem Zayn Malik. Mogę więcej.powiedział robiąc przy tym śmieszną minę, z której się po prostu zaśmiałam. Po raz pierwszy od jakiś trzech miesięcy. 
-Widzisz, działam cuda. Niedawno byłaś smutna, a teraz się śmiejesz. W dodatku pięknie śmiejesz. 
-Dziękuję-odpowiedziałam. Czułam, że moje policzki robią się czerwone, bo zaczęły mnie piec. Odwróciłam głowe, jednak nie na długo, bo po chwili chłopak ujął w dwa palce mój podbrudek i zmusił bym spojrzała w jego hipnotyzujące tęczówki. 
Nim się spostrzegłam nasze usta złączyły się w pocałunku. 

___________________________________

O kurcze : ) 

Napisałam go. Było ciężko, ale mam nadzieję, że się spodoba. 

CZYTASZ? = SKOMENTUJ 

To motywuje do pisania .xx