Rozdział 3.

Otworzyłam zaspane oczy i leniwie wstałam z łóżka. Znowu miałam ten sen z Malikiem z One direction w roli głównej. Musze jakoś to odgonić od siebie, bo to wiadome, że nigdy się nie spełni. Już prędzej zwariuję i będę musieli mnie zamknąć w wariatkowie. 
Przetarłam zaspane oczy i rozejrzałam się dookoła w poszukiwaniu swoich papci w króliczki, jednak zamiast ich znalazłam na ziemi męskie spodnie, bluzkę i buty. 
Uniosłam nieco głowę i zorientowałam się, że nie jestem u siebie w pokoju. 
-Zakryj się, bo zmarzniesz-usłyszałam nagle męski głos. Podążyłam wzrokiem za nim i ujrzałam Malika we własnej osobie. Chłopaka, o którym dzisiaj śniłam. 
Zaraz, zaraz to nie był sen. Spojrzałam na siebie i momentalnie z moich ust wydobył się przeraźliwy krzyk. Wskoczyłam od razu pod kołdrę zakrywając swoje nagie ciało. 
-Cholera to nie był sen-stwierdziłam i palnęłam się ręką w głowę. 
-Sen?-zapytał nieco zdezorientowany chłopak gasząc na balkonie papierosa i wszedł do środka zamykając drzwi balkonowe. 
-Czy my...no wiesz-powiedziałam. 
-Spaliśmy ze sobą? Tak-odpowiedział. 
-No to pięknie. Ja myślałam, że to sen. 
-To miłe wiedzieć, że tak piękna dziewczyna śni o mnie-usiadł na łóżku i nachylił się ku mnie muskając delikatnie moje ramię swoimi wargami. Czułam jak przez moje ciało przechodzi dreszcz. 
-To się nie powinno wydarzyć. Ty jesteś sławny-wstałam jak oparzona zbierając swoje rzeczy z ziemi. Były niemal wszędzie, a moja koronkowa bielizna wisiała na lampie. 
Co ja zrobiłam, przespałam się z nim. Nieźle cię porąbało Diana. Gdyby nie te pieprzone problemy na pewno byś się do tego nie posunęła. Tłumaczyłam się zaczynając się ubierać w pospiechu. 

Kiedy zakładałam ostatnia część garderoby, a mianowicie spodnie potknęłam się o dywanik i gdyby nie Zayn upadła bym za ziemię, ale jego silne ramiona przytrzymały mnie. 
-Uspokój się dziewczyno. To nic takiego. To, że jestem sławny. Mam też życie prywatne. 
-Ale...-westchnęłam i wzięłam głęboki oddech. -Pójdę już, ale najpierw powiedz mi gdzie ja w ogóle jestem. 
-U mnie w domu. 
-Gdzie?-zapytałam głupio jakbym ogłuchła. 
-U mnie w domu. Zaraz cię odwiozę, tylko najpierw śniadanie. 
-Nie jestem głodna. Chcę wrócić do domu. Proszę Zayn.-zwróciłam się do niego po raz pierwszy dzisiaj jego imieniem. 
-No dobrze. Czekaj tylko się ubiorę-na prośbę mulata usiadłam na łóżku czekając na niego. 
Po niespełna 10 minutowej samotności wrócił biorąc z szafki nocnej kluczyki. Jak zapewne od samochodu. 
-Chodź możemy jechać-powiedział i zawołał mnie gestem ręki. Widziałam, ze chciał mnie objąć, ale zwinnie uciekłam. To nie jest proste. Nie planowałam z nim tego zrobić, a co dopiero się wiązać bądź zachowywać się jak znakomita, długo znająca się przyjaźń bądź para. Czemu nie odmówiłam? Czemu w ogóle pozwoliłam się pocałować w tym parku. No tak problemy, a przez ten pocałunek nie umiałam się powstrzymać. 
-O czym myślisz?-zapytał się mnie nagle. 
-Ja? Ee...o niczym-szepnęłam wsiadając do pięknego, sportowego, czarnego samochodu, który zapewne kosztował więcej niż wszystkie moje rzeczy razem wzięte. Ale to gwiazda. Może pozwolić sobie na wszystko. Chłopak zachował się jak dżentelmen, bo otworzył przede mną drzwi, a gdy już siedziałam wygodnie zamknął je. Może to dziwne,ale nikt wcześniej tego mi nie zrobił. 
-Słuchaj. Nie przejmuj się tym. Spaliśmy ze sobą i tyle. 
-Nie rozmawiajmy o tym teraz, proszę-powiedziałam kiedy jechaliśmy. Mieszkał w bardzo bogatej dzielnicy Londynu i można to bez problemu rozpoznać. 
Pięknie zadbane ogrody, ogrodzenia, a same domy wyglądały wprost rewelacyjnie jak w stylowych czasopismach. 
-No dobrze, a mogę prosić numer?
-Tak. Masz jakąś kartkę?
-W schowku są i marker-odpowiedział. Jego wypowiedź świadczyła, że chyba mogę sobie sama wyciągnąć te rzeczy, dlatego bez wahania wyciągnęłam i zapisałam kilka cyfr na kwadratowej kartce, i schowałam ponownie do schowka. 
-Gdzie mieszkasz? Bo jak na razie to jadę w stronę parku, gdzie się poznaliśmy, a chyba raczej tam nie mieszkasz-zaśmiał się. 
-No w parku na pewno nie-również się zaśmiałam, a po chwili podałam mu odpowiedni adres. 
Po 15 minutach zaparkował pod moja posiadłością, a raczej domku, bo do mieszkania Malika to od ginie. 
-To tutaj. Dziękuję-pocałowałam go delikatnie w policzek. 
-Mogę zadzwonić?-zapytał uśmiechając się do mnie ukazując przy tym rząd białych zębów i spojrzał na mnie tymi swoimi hipnotyzującymi, czekoladowymi tęczówkami. 
-Pewnie. Inaczej nie dała bym ci swojego numeru. Pa Zayn. 
-Cześć-odpowiedział kiedy wysiadłam ze samochodu i ruszyłam w stronę drzwi. 

______________________________________

I jak wam się podoba kolejny rozdział?

Mi się nie za bardzo widzi. ;c 

Czekam na wasze opinie.xx
. ~ Misiaczek ♥