Rozdział 10.

Jadąc samochodem oczywiście z Malikiem ciągle myślałam o jednej sprawie. Nie dawała mi spokoju. Uczepiła się mnie jak rzep psiego ogona. Przecież nie powinno mnie to wcale interesować, ale musze zadać sobie to pytanie. Jak to jest możliwe, że ta Sara tak ich omotała. Owinęła ich sobie wokół palca, że nikt się nie zorientował. Skrzywdziła ich wszystkich, a jako jedyny Zayn jej wybaczył. Dlaczego? Gdybym była na jego miejscu nie chciała bym mieć z nią nic wspólnego. 
-O czym myślisz?-z zamyślenia wyrwał mnie głos chłopaka siedzącego obok mnie na fotelu jako kierowca. Momentalnie odrzuciłam wszystkie myśli i spojrzałam na niego. 
-O niczym ciekawym-odpowiedziałam starając się brzmieć obojętnie. 
-Na pewno to nic ciekawego?
-Na pewno-skłamałam i rozejrzałam się dookoła, po dobrze mi znanej okolicy. Na podjeździe mojego domu dostrzegłam policyjny radiowóz. 
-Co jest?-szepnęłam i wytrzeszczyłam oczy ze zdziwienia. Do głowy zaczęły napływać mi czarne scenariusze, że coś się stało mamie, może ojciec był i ... O cholera Diana uspokój się. Dlaczego, gdy widzimy radiowóz zawsze przychodzą same złe myśli, jakby nie mogło to być coś miłego. Może moja podświadomość próbuje przygotować mnie na najgorsze. Na utratę mamy. Osoby, która mnie przez całe życie wychowywała. 
Kiedy samochód zatrzymał zaczęłam zdenerwowana, w pośpiechu odpinać pasy. Nie szło mi najlepiej, dlatego mulat zrobił to za mnie. 
-Pójdę z tobą-powiedział Zayn i wysiedliśmy ze samochodu i podchodząc pod dom. Będąc przed drzwiami chwycił mnie mocno za biodra, jakby bał się, że za chwilę wyłożę się przed nim tracąc przytomność. Będę leżała jak kłoda na rzece. 
-Jestem z tobą mała-dodał tuż przy moim uchu i weszliśmy do środka. Piesze co rzuciło mi się w oczy to obraz zapłakanej mamy siedzącej na sofie, a nad nią nachylający się policjant. Zaczęłam rozglądać się po mieszkaniu w poszukiwaniu jakiegoś trupa, jednak nic nie znalazłam. Wszędzie czysto, pusto. Więc o co tutaj chodzi?
-Mamo?-zapytałam niepewnie odkładając swoją torbę na szafkę stojącą w przedpokoju. 
-Córeczko ! -usłyszałam krzyk zrozpaczonej rodzicielki, która chwilę później podbiegła i wyszarpnęła mnie z ramion chłopaka. Przytuliła mnie mocno do siebie tak, że niemal dusiłam się nie umiejąc złapać oddechu. 
-Mamo nie mogę oddychać. Póść-mówiłam z trudem wchłaniając w siebie świeże powietrze. 
-Jesteś cała? Kto to jest?-zapytała wskazując palcem na mulata stojącego nieopodal nas. 
-Co jej zrobiłeś?! Mów-krzyknęła podchodząc do niego wściekła jak osa. 
-Nic. Proszę się uspokoić-powiedział chłopak. 
-Nie będziesz mnie...
-Mamo-tym razem ja krzyknęłam przerywając jej tym swoją wypowiedź. Spojrzała na mnie i było widać, że jest już nieco spokojniejsza. 
-On mi nic nie zrobił. Odwiózł mnie do domu. To jest Zayn Malik-przedstawiłam go rodzicielce, a ona przyjrzała mu się uważnie. 
Tak wiem, że to nie jest zbyt miła sytuacja na przedstawienie chłopaka, przyjaciela czy jak to tam nazwać, ale tak czy siak kiedyś musiała go poznać. 
-Możesz mi powiedzieć co tu robi policja? Coś się stało?-zapytałam. 
-Ty się jeszcze pytasz co się stało? Nie wróciłaś na noc do domu. To się stało-odpowiedziała. 
-Mogłaś zadzwonić. 
-Dzwoniłam wiele razy i nie odebrałaś ani razu. Martwiłam się o ciebie-powiedziała, a ja momentalnie podeszłam do torby i wyciągnęłam z niej telefon. Zaklnęłam cicho pod nosem widząc dwadzieścia nieodebranych połączeń. Znowu zapomniałam włączyć dźwięki. Kiedyś głowy zapomnę. 
-Przepraszam. Miałam zadzwonić i powiedzieć ci, że nie wrócę na noc. 
-Tak się bałam o ciebie. Nigdy więcej tego nie rób-ponownie mnie przytuliła, tylko tym razem delikatnie, więc mogłam swobodnie oddychać. 
-Czyli już wszystko wyjaśnione tak?-zapytał siwy, postawny mężczyzna podchodząc do nas. 
-Tak-odpowiedziała Annie. 
-Więc na mnie już czas, a na drugi raz niech panienka powiadomi mamę o spędzeniu nocy poza domem. Jesteś niepełnoletnia i to rodzicę sprawują nad tobą opiekę-dostałam pouczenie od policjanta,który na koniec się uśmiechnął i opuścił dom. 
-Dobrze. Przepraszam-krzyknęłam za nim. 
-Ja już pójdę. Miło było mi panią poznać-powiedział do mojej mamy Zayn i uśmiechnął się delikatnie. Jemu też zapewne było niezręcznie w takiej sytuacji. W końcu poznał matkę dziewczyny, z którą się przespał. 
-Przepraszam, że tak na ciebie chłopcze naskoczyłam. 
-Nic nie szkodzi. Doskonale panią rozumiem. Do widzenia. Cześć Diana-musnął mój policzek swoimi wargami i opuścił moje mieszkanie. Miałam nadzieję, że się do mnie nie zrazi. 
-A teraz sobie porozmawiamy moja droga-kobieta skrzyżowała dłonie na piersiach przeszywając mnie swoim wzrokiem. 
No to pięknie. Czeka mnie poważna rozmowa z mamą. 

__________________________________________

No to mamy 10 rozdział. 

Powiem, że nawet jestem z niego zadowolona, ale to w waszych rękach jest opinia. 
Pisałam na szybko i szybko wstawiałam, bo jestem w wyjeździe. 
Gdybym nie skomentowała waszych rozdziałów to przepraszam.
Nadrobię to .xx 

Czekam na komentarze xx 

CZYTASZ? = SKOMENTUJ !