Rozdział 8.

Byłam całkowicie zaskoczona widząc jak ta dwójka niemal połyka się nawzajem. To było coś okropnego. Poczułam kręcenie w żołądku i chęc zwymiotowania, ale dlaczego. Przecież od początku wiedziałam, że tych dwoje coś łączy, a może przez słowa Louisa zrobiłam sobie nadzieję. Nie, to nie jest jego wina. On zapewne też jest zdziwiony. Widząc co wyprawia Malik zrobiło mi się przykro. I pomyśleć, że przespałam się z kimś takim. Skacze z kwiatka na kwiatek. Byłam jego kolejną przygodą,zabawką, którą jak się popsuje można olać i wziąć nową. Czułam ogarniającą mnie falę wściekłości, a w oczach zaczęły zbierać mi się łzy, które z trudem hamowałam. Louis chyba to zauważyl, bo chwycił mnie za ręke i pociągnął do kuchnia krzycząc, że przyniesiemy sok. 
-Wszystko dobrze?-usłyszałam nagle jego głos, który brzmiał bardzo opiekuńczo. W odpowiedzi tylko kiwnęłam głową, co oznaczało, że "tak", ale oczywiście było kłamstwem. W sumie półkłamstwem, bo fizycznie czułam się świetnie, ale gorzej z psychiką. Żadne słowo nie umiało mi przejść przez gardło. Czułam w nim gulę, która się zaciska powodując blokadę głosu. Czułam się jakby ktoś kopnął mnie w twarz, a w tym momencie był to chłopak. Nie, przepraszam. To Zayn Malik gwiazdor. Mogłam się tego spodziewać, że przyjaźń i nic więcej. 
-Przynieście żelki-z zamyślenia wyrwał mnie głos blondyna dochodzący z salonu. Mój towarzysz przewrócił zabawnie oczyma, co spowodowało, że na usta wkradł mi się delikatny uśmiech. 
Tommo jest inny. Przy nim potrafię się uśmiechnąć mimo tego co się stało. Jego sama obecność podnosiła na duchu. 
-Wracamy?-zapytałam. 
-Jesteś pewna? Nie wolisz poczekać zanim...
-Spokojnie. Mam to gdzieś-przerwałam mu wypowiedź uśmiechając się sztucznie. Oczywiście, że mnie to interesuje, ale nie chcę by chłopak się w to mieszał. To moje życie i sama sobie z tym poradzę. 
Wzięłam wcześniej przygotowane szklanki z sokami na tacy i zaniosłam je do salonu. 

. ~ ` OCZAMI ZAYN`A ` ~ . 

Po wyjściu Diany i Louisa wraz z chłopakami zaczęliśmy się wygłupiać jak zawsze. Rzucaliśmy w siebie poduszkami, a niechcący jedna z moich uderzyła Sarę przez co spadła z kanapy. 

Przepraszałem ją za to, bo nie zrobiłem tego umyślnie, ale ona stwierdziła, że wybaczy, ale chce coś w zamian. Niepotrzebnie kilka minut wcześniej deklarowałem, że zrobię wszystko byle mi tylko wybaczyła. Jak zwykle najpierw mówie, a potem myślę, i niekiedy żałuję, a niekiedy nie. Tutaj była ta pierwsza opcja, bo dziewczyna poprosiła mnie o pocałunek. Jako, że obiecałem i nie chciałem być gołosłowny to pocałowałem ją. Na to wszystko weszła Diana i widziała wszystko. Wiem, że teraz będę miał problem. Diana pewnie myśli sobie o mnie teraz same złe rzeczy. Muszę potem z nią to na osobności wyjaśnić. Nie chcę by takie głupstwo skreśliło nasze relacje, na których mi zależy. Co prawda przypomniałem też sobie dawne chwile z Sarą, ale szybko je od siebie odgoniłem, bo do salonu wrócił Louis i Diana. Dziewczyna nawet na mnie nie spojrzała. Patrzyła wszędzie tylko nie w moją stronę. Zrobiło mi się jeszcze bardziej głupio. Przypatrywałem jej się jak siada na kanapie i wlepia wzrok w telewizję.

-To może film?-zaproponował Harry klaskając w dłonie. 

-Jasne, ale jaki? 

-Horror-krzyknął entuzjastycznie . 

-O nie ! Tylko nie horror. Będę miała koszmary-powiedziała Diana. 

-Obronie cię-powiedziałem ochoczo i uśmiechnąłem się do niej. 

Spojrzała na mnie, ale tak jakoś inaczej. Wrogo, ze smutkiem, z żalem. Sam nie wiem jak to określić. 

-Ty? Nie dzięki. Mam Louisa. Prawda Tommo?-powiedziała całując mojego przyjaciela w policzek. Zdębiałem. Czy ja o czymś nie wiem? 

. ~ ` OCZAMI DIANY ` ~ .  

Kiedy po powrocie do salonu Harry zaproponował horror to od razu zaprotestowałam. Nigdy nie lubiłam gatunki tego filmu. Przerażały mnie i czasami nawet brzydziły. A nie chcę zrobić z siebie pośmiewiska przed nimi gdy nagle mi się zachce wymiotować, albo będę krzyczała ze strachu. Co jak co, ale trochę godności musi mi zostać. 

Zayn zaproponował mi ochrone, ale po tym co zrobił nie mogłam jej przyjąć i jednym słowem odmówiłam. Kilka godzin temu bym się zgodziła, ale to się zmieniło po pojawieniu się Sary. 

-Ty? Nie, dzięki. Mam Louisa. Prawda Tommo?-powiedziałam muskając policzek chłopaka siedzącego obok mnie. 

-Yyy...pewnie-odpowiedział. W jego głosie dało się wyczuć zdziwienie. 

-A ja? Mnie kto obroni?-wtrąciła się ta małpa, bo nie umie się po prostu zamknąć. Kto ją prosił o odzew. Nikt. No właśnie. 

-Sądzę, że Malik jest chętny. Prawda skarbie?-spiorunowałam go wzrokiem. 

-A może obejrzymy po prostu komedię-zaproponował Liam powodując, że nici z jakiegokolwiek ochraniania. Może i lepiej. Każdy się zgodził, więc chłopak włączył jakąs komedie. A przynajmniej tak mi się wydawało, bo na dużym ekranie ujrzałam tańczącą żółtą gąbkę i różową rozgwiazdę. Wybuchłam nieposkromionym śmiechem niemal spadając z kanapy. Dławiłam się łzami, które były wywołane przez śmiech. 

-Serio? Spangebob?-powiedziałam z trudem hamując napad śmiechu. 

-O ! Zostaw to. To najlepszy moment-krzyknął Niall z Louisem. 

Spojrzałam na nich jakbym przed chwilą oberwała butem. 

-To ja chyba pójdę już spać. 

-Pokaże ci-usłyszałam. 

Tym razem przystałam na propozycję mulata, bo inni mieli ciekawsze zajęcie, a przecież nie wiedziałam gdzie mam spać. 

Wstałam z kanapy i podążyłam za nim na piętro. 

-To tutaj-powiedział wskazując na brązowe, drewniane drzwi. 

Weszłam do środka i rozejrzałam się. Piękne, błękitne ściany. Duże łózko z pościelą w panterkę i osobna łazienkę. Coś wspaniałego. 

-Diana? 

-Słucham?-zapytałam. 

-Nie, nic. Dobranoc-odpowiedział i ruszył do wyjscia dość szybkim krokiem. Wzięłam głęboki oddech i postanowiłam zapytać go o coś, co dawno nie dawało mi spokoju. 

-Zayn? 

-Tak?-odwrócił się do mnie i poczułam jak jego wzrok przeszywa mnie całą. 

-Dlaczego?

___________________________________________

O co zapyta to w następnym. 

Za wszystkie błędy przepraszam. 

CZYTASZ? =SKOMENTUJ!