Epilog

"-Mamusiu, a co to jest?

-To jest kwiatuszek skarbie. 

-Śliczny. Mogę go dostać?

-Oczywiście skarbie-kobieta zerwała żółty kwiatuszek podając go małej dziewczynce. 

-Dziękuję mamusiu. Kocham cię. 

-Ja ciebie też księżniczko" 

Ciągle przed oczami miałam tą scenę. Tata nagrał ją i po raz setny ją odtwarzam. 

Była tam mama i nie interesowało mnie, że oglądam już to tak długo. Cieszyłam się, że mogłam ją chociaż przez chwilę zobaczyć. Uszczęśliwiało mnie to. 

***

-To nie tak miało się skończyć. Dlaczego odeszłaś wtedy. Byłaś taka młoda. Potrzebowałam cię. Mam nadzieję, że jesteś tam szczęśliwa. Wiem, że czasami, gdy robię coś źle stawiasz mnie do pionu i dajesz wskazówkę na dobry tor. Dziękuję ci. 

-Mamusiu, a co to jest?-usłyszałam nagle pytanie z ust małej dziewczynki. 

Kucnęłam przy niej i uśmiechnęłam się. 

-To jest znicz skarbie. Zapala się go na grobie osoby, która już z nami nie jest. 

-A gdzie jest?

-W niebie-odpowiedziałam ujmując jej małą rączkę w swoją. 

-Babcia jest z aniołkami?

-Tak kochanie-odpowiedziałam całując ją w policzek. 

Mamo to jest moja córeczka. Kiedyś obiecałam ci, że ja poznasz. Oto ona. 

Twoja wnuczka. Dałam jej na imię Annie, po tobie. 

Nauczyłaś mnie wszystkiego, jak żyć w rodzinie, opiekować się dziećmi. Kocham cię-podniosłam się z pozycji kucania i przeżegnałam się, a potem wraz z córeczką ruszyłyśmy do samochodu. 

Umieściłam ją w foteliku i zapięłam pasy, a potem zajęłam miejsce jako kierowca i ruszyłam w stronę domu, w którym mieszkamy od kilku lat. 

Zaparkowałam na podjeździe czarny sportowy samochód i weszłyśmy do domu. 

Od progu usłyszałam szczęśliwy pisk córki. 

-Tatuś!

-Perełka-odpowiedział mężczyzna biorąc ją na ręce i zakręcając. 

-Byłyśmy z mamą u babci. Mama mówiła, że jest aniołkiem-mówiła Annie. 

-Dobrze potem mi opowiesz, a teraz zmykaj myć rączki, bo obiadek jest-postawił ją na ziemi, a ona pobiegła do łazienki. 

Przewiesiłam swoją kurtkę na wieszaku i odłożyłam torebkę. 

-Ciężki dzień?-usłyszałam pytanie. 

-Troszkę-powiedziałam i podeszłam obejmując go. Poczułam na swoich ustach miękkie wargi i momentalnie odwzajemniłam pocałunek. 

-Tęskniłem za tobą. 

-Ja też tęskniłam Zayn. I to bardzo-powiedziałam uśmiechnięta całując go ponownie. 

-Kocham cię Pani Malik.

-Ja Pana też-zachichotaliśmy cichutko. 

-Wieczorem wpadną chłopaki-powiedział kreśląc dłonią wzory na moich plecach. 

-To fajnie. Annie cieszy się jak przychodzą-wyznałam. 

-Tak to prawda. Ma dużo wujków. 

-Mamusiu, tatusiu umyłam rączki-zawołała mała przerywając nam nasze pieszczoty. Oderwaliśmy się od siebie i udaliśmy się do jadalni. 

*** 

-Zayn nie wiem co mam powiedzieć. 

-Po prostu powiedz tak. 

-Yyy..tak. 

-Kocham cię.

-A ja ciebie. 

Tak, wtedy na grillu zgodziłam się być z Zaynem, a po roku okazało się, że jestem w ciąży. 

Wzięliśmy ślub i tak oto jesteśmy ze sobą kilki lat, a kochamy się tak jakbyśmy się poznali wczoraj. Nasza miłość kwitnie z dnia na dzień. 

Taka oto jest prawdziwa historia mojego życia z Zaynem i wujkami w roli głównej. 

____________________________________________

Niestety to już koniec, ale niedługo będę pisała nowego bloga z opowiadaniami. 

Zapraszam.

http://zayn-and-elizabeth-story-of-my-life.blogspot.com/